Preikestolen

 W komentarzach Marzycielka zapytała o ubikację. To było i moje pierwsze pytanie, gdy Tomek mi powiedział o noclegu. Okazało się że są bliziutko, czyste, z papierem toaletowym i płynem do odkażania. A z boku budynku kran z wodą W innym prysznice. 

Obudziłam się o 3:15 i w zasadzie to nie pamiętam czy obudził mnie deszczyk dudniący o nasz blaszak, czy pełen pęcherz. Nie było szans doczekać do rana więc musiałam się wygramolić ubrać i wyjść na deszcz.

Potem przez dobre pół godziny nie mogłam zasnąć więc jak budzik zadzwonił o 5:50 to miałam ochotę spać dalej. Od 7:00 do 12:00 miało nie padać,więc nie było opcji.

Jesteśmy tu poraz  drugi,więc w zasadzie mogę skopiować z poprzedniego bloga😃 link Tutaj

-Ponieważ w Norwegii z pogodą bywa naprawdę różnie, Tomek dokładnie zaplanował nasze wędrówki. Prognozowali, że  środa miała być najładniejszym dniem, więc  przyszedł czas na Preikestolen. 

To chyba najsłynniejsze miejsce w całym kraju. Wynegocjowałam pobudkę o 5:00 rano, żeby móc ze spokojem o 6:00 ruszyć na szlak. 

Nawet kawa na promie o świcie smakuje zupełnie inaczej.

Za wejście na szlak nie jest pobierana żadna opłata, za to parking kosztuje 250 NOK. Przed nami do pokonania  niemal 4 km odcinek trasy. Preikestolen inaczej "ambona" to szeroka i długa na 25 m, niemal płaska, skalna półka zawieszona 604 m nad fiordem.

Na początku idziemy po szerokiej ścieżce która dość szybko przechodzi w kamienne "schody"

Później kawałek spacerkiem po płaskim, 

Mijamy piękne jezioro, z krystalicznie czystą

wodą.

Tym razem jest trochę inaczej, bo ruszamy z bazy przy samym Preikestolem, wtedy

 straciliśmy dwie i pół godziny na dojazd. Zaoszczędziliśmy czas, dzięki temu udało nam się zrobić fajniejsze zdjęcia, bo było mniej ludzi.

 

Widzę,że kolejność zdjeć mi się posypała

Te zdjęcia zrobił mi Tomek

W sumie padało może 15 minut,więc na spokojnie zeszliśmy na dół. 

Jeśli kiedykolwiek będziecie mieli okazję pojechać do Norwegii to polecam-nie wyobrażam sobie nie wejść na Preikestolen.